Tom I - 480 s., 1906 r.
Tom II - 460 s., 1907 r.
Tom III - 526 s., 1907 r.
Tom IV - 486 s., 1908 r.
Tom V - 482 s., 1909 r.
Tom VI - 484 s., 1911 r.
Tom VII - 516 s., 1912 r.
Tom VIII - 500 s., 1913 r.
Bronisław Chlebowski (ur. 10 listopada 1846 w Warszawie, zm. 28 marca 1918 tamże) – polski historyk literatury, profesor Uniwersytetu Warszawskiego, encyklopedysta.
Bronisław Chlebowski był synem Jana Chlebowskiego, lekarza, i Laury z Łaszewskich. W 1863 ukończył gimnazjum realne w Warszawie, brał udział w powstaniu styczniowym. Przez rok uczęszczał do szkoły przygotowawczej w Warszawie. W latach 1864–1868 studiował filologię polską i historię w Szkole Głównej Warszawskiej. Następnie w latach 1868–1909 pracował jako nauczyciel języka polskiego, historii literatury i kultury polskiej w II Gimnazjum Żeńskim w Warszawie, prowadzonym przez Jadwigę Sikorską; od 1872 współpracował z wieloma czasopismami, m.in. z „Ateneum”, „Tygodnikiem Ilustrowanym”, „Książką”. Od 1909 wykładał historię literatury polskiej w Towarzystwie Kursów Naukowych w Warszawie. Od 1916 był profesorem zwyczajnym w Katedrze Historii Literatury Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego.
Chlebowski brał udział w pracach Towarzystwa Naukowego Warszawskiego. W 1907 był w gronie członków założycieli tego Towarzystwa. Przewodniczył Wydziałowi I (1907–1916) i Komisji Badań nad Historią Literatury (1910–1917), zaś od 1916 był prezesem Towarzystwa (od 1914 także członkiem honorowym). W 1914 został członkiem-korespondentem Polskiej Akademii Umiejętności.
W badaniach naukowych zajmował się dziejami literatury polskiego Odrodzenia, baroku i romantyzmu, historią polskiej kultury, a także dziejami Warszawy. Opracował historię polskiej literatury XIX wieku na tle kulturalnym, ekonomiczno-społecznym i politycznym (w wydanej pośmiertnie pracy Literatura polska 1795-1905 jako główny wyraz życia narodu po utracie niepodległości, 1923). Analizował twórczość m.in. Andrzeja Frycza Modrzewskiego, Jana Kochanowskiego, Wacława Potockiego, Jana Chryzostoma Paska. Badał polemiki poetyckie między Słowackim a Krasińskim. Przedmiotem jego zainteresowań były także wpływy muzyczne na poezję, m.in. Chopina, Beethovena i Wagnera. Był autorem wielu haseł do Słownika geograficznego Królestwa Polskiego i jego redaktorem w latach 1885–1902. Był encyklopedystą oraz w latach 1900-1914 członkiem komitetu redakcyjnego Encyklopedii Wychowawczej. Współpracował również z Encyklopedią powszechną Orgelbranda, "Poradnikiem dla Samouków" i "Biblioteką Dzieł Wyborowych". Spoczywa na Cmentarzu Powązkowskim (kwatera 27 wprost-3-18).
Miał siostry: Anielę i Zofię, z którymi prowadzili instytut wydawniczy Słownika geograficznego Królestwa Polskiego.
