François-René, wicehrabia de Chateaubriand /fʀɑ̃swa ʀəne də ʃatobʀiɑ̃/ (ur. 4 września 1768 w Saint-Malo, zm. 4 lipca 1848 w Paryżu) – francuski pisarz, polityk i dyplomata.

Urodził się 4 września 1768 roku w Saint-Malo, w starej rodzinie szlacheckiej. Młodość spędził w bretońskich szkołach i w rodzinnym zamku w Combourg. Po śmierci ojca w roku 1786 roku wyjechał do Paryża. W roku 1791 roku wyruszył w podróż do Ameryki. Powrócił stamtąd na wieść o aresztowaniu króla Ludwika XVI. Ożenił się naprędce i zaciągnął się do tworzonej w Belgii "armii książąt". Po ciężkich przejściach znalazł się w Anglii, gdzie pozostał do roku 1800. W Anglii przeżył nawrócenie, rozpoczął też twórczość literacką. Po powrocie do Francji, w tym czasie już napoleońskiej, opublikował Atalę (1801), Geniusz chrześcijaństwa (1802) i Renégo (1805).