Zjawisko terroryzmu ma wielokrotnie charakter międzynarodowy. Współczesne organizacje terrorystyczne zrzeszają osoby fizyczne i prawne z wielu stron świata, posługują się środkami finansowymi z różnych krajów, a wybierając cel, kierują się kryterium expressis verbis politycznym. Terroryzm międzynarodowy, z uwagi na szeroką gamę swojej aktywności, wymaga kompleksowych i wielopoziomowych rozwiązań antyterrorystycznych. Z tego względu żadne państwo nie jest w stanie samodzielnie uporać się z tym, grożącym bezpieczeństwu międzynarodowemu, zjawiskiem. Obecnie najskuteczniejszą formę walki z terroryzmem, żyjącym współcześnie w swoistym stanie symbiozy ze zjawiskiem przestępczości zorganizowanej, stanowi stała współpraca państw, realizowana na forum międzynarodowym zarówno w wymiarze globalnym, jak i regionalnym. Efektywność tej kooperacji jest w dużej mierze uzależniona od stworzenia dla niej ram instytucjonalnych. Celem niniejszej publikacji jest przedstawienie panoramy i ewolucji metod walki Unii Europejskiej ze wszystkimi formami terroryzmu, jakiego doświadczały przez dekady poszczególne kraje członkowskie tej instytucji, oraz pokazanie, jak na tym polu prezentuje się „nowy kraj” UE – Polska.