Miejsce twórczości wybitnego prozaika Andrieja Płatonowa w dziejach współczesnej literatury rosyjskiej nie budzi dzisiaj żadnych wątpliwości. Josif Brodski uważał Płatonowa za pisarza miary Joyce, Musila czy Kafki i dodawał, że „na tych wyżynach nie istnieje żadna hierarchia”. Przez całe życie Płatonow pozostawał z przyczyn politycznych w cieniu innych, oficjalnych „tuzów” literatury radzieckiej, i dopiero teraz możemy zapoznać się z jego nieznanymi dotąd utworami, wydobywanymi zarówno z rodzinnego archiwum, jak i z utajnionych do niedawna archiwów KGB. Z prezentowanych w tym tomie trzech utworów tylko jeden, „Spor” opublikowany został za życia pisarza, w 1931 r., wywołując zresztą gniew samego Stalina z powodu zbyt jawnej ironii, z jaka autor potraktował realia życia Rosji sowieckiej oraz – co gorsza – ton oficjalny wypowiedzi „Wodza Narodów”. „Szczęśliwa Moskwa” i zachowana jedynie we fragmentach „Powieść techniczna” pozostawały przez długie lata utworami całkowicie nieznanymi.