W historii szachów różni podejmowali próby opisywania sposobów nauki i analizy sytuacji. Autorzy korzystali z zasobów swej praktyki i to, co umieli, opisywali w ćwiczeniach. Nie było czasu na tworzenie całościowej metodyki w podręcznikach dla dzieci i zawsze czegoś okazywało się w książkach „za mało”... Dziś szachy są inne, najwyższy czas na analityczne przewartościowanie wszystkich dotychczasowych metod. Obecnie trener klubowy nadal poszukuje najlepszych metod nauczania i ćwiczeń, by w praktyce zbliżyć się do ideału. Niniejsza książka ma pomóc w uporządkowaniu ćwiczeń i stosowanych metod. Jest to pierwszy taki zbiór metodyczny w Polsce, przeznaczony dla wszystkich, którzy chcą pracować z dziećmi. Autor urodził się w 1950 roku na Kołymie, w obozie dla więźniów politycznych. W 1957 roku przybył z rodzicami do Polski i tu rozpoczął naukę – najpierw w szkole podstawowej, następnie w liceum. Ukończył studia na Uniwersytecie we Wrocławiu. Pracował w wielu zawodach. Po studiach postanowił zająć się problemem „organizacji myślenia”. Praktyka zawodowa w szkole przyczyniła się do powstania pierwszej książki o metodyce szachowej: „Błąd przy starcie”, następnie ukazały się: „Szachy – ćwiczenia stosowane”, „Elementarz szachowy”, „Pytanie – początek myślenia”, „Szachy – ćwiczenia siłowe”. Niniejsza książka jest zarysem metodycznym do nauczania gry w szachy zarówno w szkołach i przedszkolach, jak i dla starszych uczniów, na zajęciach w klubach. To pierwsza taka książka w Polsce. W opracowaniu znajduje się publikacja: „Choroba egzaminacyjna” i „Sprawiedliwość – droga nadziei”.