Skarb w dłoni żebraka

Święty Franciszek był "przeznaczeniem" Romana Brandstaettera. Pisarz mocno w to wierzył. Wychowywany w tradycyjnej żydowskiej rodzinie jako kilkunastoletni chłopiec pisał "niezdarne wiersze" poświęcone Chrystusowi i Świętemu z Asyżu. Niewiele wówczas wiedział o obu postaciach, które w przyszłości miały stać się "największymi przygodami jego życia".Siedem wieków temu św. Franciszek spróbował udowodnić, że życie wedle Ewangelii jest możliwe, że można przyjąć jej słowa w ich dosłowności, a nie poprzez zmiękczające, metaforyczne odczytanie. Dzisiaj my z kolei próbujemy odpowiedzieć, na ile możliwy jest franciszkanizm. W swoich pismach franciszkańskich Brandstaetter starał się przetłumaczyć idee Franciszka na język XX wieku i oddać piękno franciszkańskiego życia, widzianego przez pryzmat swego dnia powszedniego. Uczynił to "nie bojąc się postawić swobodnego kroku na gładkich i śliskich posadzkach świętej hagiografii".