Saga wyklętych, powieść historyczna katalońskiego pisarza Chufo Llorénsa, opowiada o prześladowaniach Żydów w średniowiecznej Hiszpanii i nazistowskiej Europie. Książkę tworzą dwie niezależne, przeplatające się opowieści. Akcja pierwszej toczy się w Hiszpanii drugiej połowy XIV wieku. Opowiada perypetie Esther, pięknej córki wpływowego i bogatego wielkiego rabina gminy żydowskiej w Toledo. Ojciec zaplanował dla niej małżeństwo z Rubénem, rabinem-erudytą, dziewczyna jednak kocha Simóna, syna lokalnego kupca. Młodzi zamierzają uciec, ale ich plany krzyżują zamieszki, jakie wybuchają w mieście w Wielki Piątek: chrześcijanie, podburzani przez biskupa Toledo i jego popleczników, napadają na dzielnicę żydowską, niszcząc ją i paląc. Ścieżki kochanków rozchodzą się, by po licznych perypetiach bohaterów zejść się znowu w Sewilli. Tam przyjdzie im zmierzyć się z okrucieństwem jeszcze większym od tego, którego doświadczyli w swym rodzinnym mieście. Toledańsko-sewilski wątek powieści oparty jest na autentycznych faktach z historii hiszpańskich Żydów. Drugi wątek to losy żydowskiej rodziny Pardenvolków, mieszkającej w Berlinie w czasach nazizmu. Hitlerowskie ustawy antyżydowskie zmuszają rodziców do szukania schronienia za granicą. Trójka ich dorosłych dzieci zostaje w Niemczech, gdzie każde prowadzi „swoją” walkę z brunatnym reżimem. Siegfried, najstarszy, zostaje wysokiej klasy specjalistą od fałszowania dokumentów i obraca się w kręgach wpływowych wojskowych, z których wyciąga cenne informacje. Manfred należy do partii komunistycznej i walczy z faszyzmem na ulicach, najpierw Berlina, potem Rzymu. Hanna, jego siostra bliźniaczka, wiąże się z organizacją Biała Róża, i w jej szeregach próbuje uświadamiać studentów. Wszyscy troje słono zapłacą za swój bunt – utratą wolności, życia, ukochanej osoby. Ramy czasowe tego wątku wyznacza olimpiada w Berlinie w 1936 r. z jednej strony i zdobycie Berlina w 1945 r. z drugiej. Obie historie, choć odległe w czasie o sześć wieków, mają ze sobą wiele wspólnego. Średniowieczne pogromy Semitów i Holokaust Hitlera zmuszą Żydów do wędrówki po całej Europie. By uciec przed prześladowaniami, zmienią nazwiska, przyjmując inną tożsamość. Spotkają się z zazdrością, nienawiścią i fanatyzmem „dobrych chrześcijan”. Zależeć będą od władz państwowych i kościelnych, które wykorzystają ich do własnych interesów. Pozostaną ludem wyklętych.