Marian Karol Dubiecki (ur. 26 sierpnia 1838 w Zasławiu, zm. 24 października 1926 w Krakowie) – polski historyk, sekretarz Rusi w Rządzie Narodowym powstania styczniowego 1863 roku. Uczestnik tajnych stowarzyszeń patriotycznych od 1860 roku.

Do historii przeszedł jako bliski współpracownik Romualda Traugutta podczas jego dyktatury w latach 1863-1864. 10 kwietnia 1864 został aresztowany i osadzony na Pawiaku. W śledztwie zachował milczenie. Przeniesiony do X Pawilonu Cytadeli Warszawskiej, osadzony został w celi obok Romualda Traugutta.

Skazany na karę śmierci, zamienioną 30 lipca na katorgę z pozbawieniem wszystkich praw publicznych. W 1874 dostał pozwolenie na powrót do Rosji Europejskiej z wyłączeniem ziem polskich. W latach 1880-1883 przebywał w Odessie. W 1883 na skutek amnestii powrócił do Warszawy. W 1884 osiadł na stałe w Krakowie. W 1894 roku opublikował we Lwowie swoje wspomnienia o Traugutcie, wznawiając je w 1911 w Kijowie. W 1919 roku wskazał podczas wizyty w X Pawilonie celę, w której przebywał tuż przed egzekucją Romuald Traugutt.