Przestrzenie i miejsca szkoły

Praca Aleksandra Nalaskowskiego jest bardzo ciekawą monografią dotykającą niezwykle ważnej sfery edukacyjnej, jaką jest architektura szkoły. Książka ta wypełnia panującą od dawna na polskim rynku wydawniczym lukę nie tylko ze względu na to, że opisuje dziedzinę rzadko analizowaną, ale także penetruje ten dotychczas pomijany przez pedagogów obszar badań niezwykle wnikliwie. Autor podejmuje między innymi rozważania na temat architektury szkoły zarówno z perspektywy znawcy życia tej instytucji, doświadczonego pedagoga, jak i wieloletniego organizatora i menedżera czy wreszcie uczonego. Aleksander Stanisław Nalaskowski (ur. 24 lutego 1957 w Chełmży) – polski pedagog specjalizujący się w pedagogice ogólnej i pedeutologii. W 1976 ukończył I Liceum Ogólnokształcące w Toruniu i rozpoczął studia pedagogiczne na UMK. Ukończył je w 1980, pisząc pracę magisterską pod kierunkiem Bolesława Pleśniarskiego, po czym podjął pracę jako nauczyciel w szkole podstawowej w Łążynie. W 1982 został zatrudniony jako asystent w Instytucie Pedagogiki UMK. W 1985 uzyskał stopień doktora nauk humanistycznych w zakresie pedagogiki. Tematem jego rozprawy doktorskiej były Funkcje wychowawcze i kulturalne studenckiego ruchu teatralnego, a promotorem Józef Kargul. Stopień doktora habilitowanego uzyskał w 1990 na Uniwersytecie Wrocławskim, na podstawie dorobku naukowego oraz rozprawy Ścieżki edukacyjne i losy życiowe twórczych trzydziestolatków. Studium z wykorzystaniem badań podłużnych. Społeczne uwarunkowania twórczego rozwoju jednostki. Stanowisko profesora nadzwyczajnego objął w 1994, a tytuł naukowy profesora nauk humanistycznych w 1998. W latach 1996-2007 był dyrektorem Instytutu Pedagogiki UMK w Toruniu, a po jego przekształceniu Wydział Nauk Pedagogicznych pierwszym dziekanem tej jednostki. W latach 1998-2007 był członkiem Komitetu Nauk Pedagogicznych PAN. Zajmuje się głównie pedagogiką ogólną, teorią szkoły, koncepcjami rozwoju człowieka. Wypromował 15 doktorów. Brał udział w wielu przewodach habilitacyjnych i profesorskich. Jest autorem kilkunastu książek i ponad 100 artykułów. W 1989 założył eksperymentalne liceum społeczne „Szkoła Laboratorium” (wcześniej „Poltech”), którego jest dyrektorem. W październiku 2015 został członkiem Narodowej Rady Rozwoju powołanej przez prezydenta Andrzeja Dudę