Jan Kasprowicz - poeta, dramatopisarz, tłumacz, krytyk literacki. Jeden z czołowych przedstawicieli liryki okresu Młodej Polski. 

Urodził się 12. grudnia 1860 w chłopskiej rodzinie w Szymborzu pod Inowrocławiem. Jego dzieciństwo upłynęło w skrajnej nędzy – był jednym z czternaściorga dzieci Piotra Kasprowicza i Józefy z Kloftów. Jako małe dziecko, Kasprowicz niespodziewanie wyzdrowiał z choroby, którą uważano za śmiertelną: to wydarzenie postrzegane było w kategoriach cudu, co przypisywano łasce, która miała spłynąć z obrazu świętego Walentego, ale i głębokiej religijności matki poety. Miało to wpłynąć na cały jego późniejszy rozwój duchowy i artystyczny. Kasprowicz, obdarzony głęboką wrażliwością, swoje pierwsze zetknięcie się z muzyką opisywał jako formatywne dla jego przyszłej poetyckiej wyobraźni: dźwięk kościelnych organów pozostawił go pod ogromnym wrażeniem. W jego najsłynniejszym zbiorze, "Hymnach", powróci także  wspomnienie dźwięku zwykłej wiejskiej piszczałki rozlegającego się nad stawem nieopodal rodzinnej miejscowości.