John Keats (ur. 31 października 1795 w Moorgate w pobliżu Londynu, zm. 23 lutego 1821 w Rzymie) – angielski poeta, jeden z głównych przedstawicieli romantyzmu; obok Edmunda Spensera nazywany w Anglii poetą poetów[1]. Za życia niedoceniany i atakowany przez krytykę literacką (jego poetykę pogardliwie określano mianem Cocktly School[2]), po śmierci wywarł ogromny wpływ na poetów postromantycznych z kręgu Alfreda Tennysona. Jego legenda stała się tematem dzieł wielu ówczesnych i późniejszych twórców, tj.: Percy Bysshe Shelley[3], lord Byron[4], Wallace Stevens[5] czy William Butler Yeats[6]. Keats był wyznawcą ideału piękna pojmowanego sensualistycznie, które starał się oddawać przez zastosowanie rozbudowanych form wierszowanych i rytmicznych oraz malowniczość opisu. Plastyka i muzyczność jego utworów wywarła spory wpływ na twórczość tzw. prerafaelitów.