Irena Ciosińska, emerytowana lekarka neurolog, związała się z Krakowem od czasu studiów. Ukończyła je w r. 1934 na Wydziale Lekarskim UJ. Początkowo pracowała w szpitalu św. Łazarza, skąd w r. 1943 usunęło ją niemieckie kierownictwo. Udało się jej wówczas uzyskać pracę w szpitalu bonifratrów, a nadto w Ubezpieczalni Społecznej, gdzie mogła jednocześnie prowadzić działalność konspiracyjną. Już bowiem od jesieni 1939 r. uczestniczyła w ruchu oporu. Pod koniec 1943 r. podjęła jeszcze praktykę prywatną, będącą właściwie również parawanem dla zorganizowanego pod szyldem ordynacji punktu konspiracyjnego.

Aresztowana w marcu 1944 r., po kilkumiesięcznym pobycie w więzieniu Montelupich, w lipcu 1944 r. została wywieziona z wyrokiem śmierci do obozu w Ravensbrbrück (nr obozowy 44903). Splot wyjątkowo pomyślnych okoliczności sprawił, że Autorka, mimo ustawicznego zagrożenia wykonaniem wyroku, przechodząc kolejno przez obozy: w Oranienburgu, Sachsenhausen (nr obozowy 2193) i Genthinie, doczekała szczęśliwego wyzwolenia.

Po kilkumiesięcznej pracy w radzieckich szpitalach polowych powróciła do Krakowa. Tutaj na wiele lat związała się ze szpitalem dla psychicznie chorych w Kobierzynie. Dziś, mimo podeszłego wieku, pracuje jeszcze w Ambulatorium Klubu b. Oświęcimiaków, udzielając porad kombatantom II wojny światowej.