"Pamiętniki zza grobu" należą do niekwestionowanych arcydzieł gatunku. I to ze wszystkich punktów widzenia: pisał je mistrz pióra, wielki artysta prozy; człowiek o równie wyjątkowej inteligencji jak i zmyśle obserwacji; portrecista osób i wydarzeń, w opis swego niezwykłego życia zdolny włączyć całą dziejącą się wokół historię, kraje, kontynenty. Romantyk z odczuwania i człowiek z nieubłaganą trzeźwością malujący wielkich historii - królów, Napoleonów, Waszyngtonów, Dantonów, Robespierre'ów, których miał o wyciągnięcie ręki; arystokrata z tradycji, demokrata z upodobania; kochanek przyrody, muz i najpiękniejszych kobiet; wzór najbardziej próżnych ambicji i największej niezależności duchowej: Chateaubriand ukazuje się takim, jakim pokazać się chciał i jakim pokazać się nie chciał, ale tak, jak pragnął, z z a g r o b u. W ogromnej panoramie swego czasu i w całym blasku swojej pisarskiej wielkości.