Jakub Poznański przetrwał okres okupacji zamknięty w łódzkim getcie wraz z żoną i córką. Gdy plan masowych wysiedleń, realizowany z rozkazu Himmlera, przerósł możliwości organizacyjne III Rzeszy, w 1940 roku wydano rozporządzenie wykonawcze. Ruszyło tworzenie getta. Od sierpnia 1944 roku, gdy masowo likwidowano Żydów, cała rodzina Poznańskich ukrywała się w nim, w straszliwych warunkach, dramatycznie walcząc o przetrwanie. Autor przez cały czas prowadził zapiski. Sumiennie notował, w suchej kronikarskiej formie, zdarzenia i obserwacje. Dzięki temu powstał wstrząsający zapis codzienności w centralnym, głównym getcie Kraju Warty, niemal hermetycznie zamkniętej dzielnicy Łodzi (Litzmanstadt). Wyłania się z niego obraz brutalnej walki o przetrwanie.