Oręż (uzbrojenie) – w heraldyce zbiorcza nazwa elementów anatomicznych zwierząt herbowych używanych do walki, polowania oraz obrony. Mianem tym określimy:

Szpony i dziób ptaków

Rogi i kopyta parzystokopytnych

Kopyta nieparzystokopytnych

Pazury kotowatych itp.

oraz

Płetwy i ogony ryb i ssaków morskich.

Reguły heraldyki określają barwę uzbrojenia zwierząt heraldycznych w zależności od ich barwy i barwy pola (tła)[potrzebny przypis]. Nie są one ściśle przestrzegane, ale występują w większości herbów, gdyż w zgodzie z zasadą alternacji zalecają najbardziej kontrastowe zestawienia, co jest ważne dla herbu jako graficznego znaku identyfikacyjnego. W przypadku uzbrojenia zgodnego z regułami jego barwę często pomija się przy blazonowaniu (opisie) herbu.

Nie należy mylić heraldycznego oręża zwierząt z bronią trzymaną przez nie w danym herbie. Tego typu przedmioty (miecze, topory itp.) nie podlegają tym regułom, choć często z przyczyn praktycznych (kontrast barw herbu) także je stosują.