Nowy Port

Na starych zdjęciach z Brzeźna oglądamy pełne ludzi, zadbane ulice. Tam, gdzie dziś straszy potężny wykop, na starych fotografiach stoi piękna Hala Brzegowa z barami i restauracjami. Obok niej zaś, niezwykle podobne do sopockiego, molo. To tutaj wyprawiał się tramwajem mały Günther Grass. Docierając do ostatniego przystanku, dosłownie do plaży, przyszły noblista mijał piękny eklektyczny Kurhaus. Budynek nadal stoi, odarty z hotelowego przepychu, pełni funkcję mieszkań komunalnych. Ale... coś się zmienia. Restauruje się stare hotele. W miejsce zniszczonych powstają zaś nowe. Nie ma starego, historycznego mola. Jest za to nowe. Wysunięte bardziej w stronę Zaspy. Do Brzeźna zagląda coraz więcej turystów. Ceny mieszkań idą w górę. Latem niczym dziwnym nie jest dźwięk charakterystycznej, twardej mowy. Wiele wskazuje na to, że za kilka lat będziemy tu spacerować, tak jak Grass, po urokliwych, zadbanych uliczkach. A Brzeźno z powrotem będzie konkurować z Sopotem. Nieco inaczej sprawa ma się z Nowym Portem. Kiedy wertuje strony albumu, poświęcone najbardziej portowej ze wszystkich dzielnic Gdańska, odnoszę wrażenie, że tutaj straciliśmy znacznie więcej. Nie ma już urokliwego dworca i poczty. Wielkie kamienice i małe XVIII-wieczne domki zostały zastąpione przez betonowe bloki. Koniec z firaneczkami w oknach, ogródkami letnimi i fikuśnymi balustradami. Kolorowa portowa dzielnica zamieniła się w smutną, robotniczą sypialnię. Armię statków, jachtów i holowników zastąpiły widmowe, znikające po paru godzinach kontenerowce i cuchnące na odległość, szare zbiornikowce do przewozu siarki. Wystarczy. Ponad 90 ilustracji można oglądać w nieskończoność. Wyłapując coraz to nowe, frapujące szczegóły. To idealny sposób na długie, zimowe wieczory. A kiedy już nasycimy się albumem i zazielenią się drzewa, weźmy go pod pachę i pójdźmy na spacer. Żeby skonfrontować zdjęcia z tym, co zostało. I znowu czeka odkrywanie.