Książka Julii Hartwig to zbiór rozmów, jakie na przestrzeni kilkunastu lat przeprowadził z Poetką Jarosław Mikołajewski. Na tom "Największe szczęście, największy ból" składa się również wspomnienie Julii Hartwig o Józefie Czechowiczu.  Jarosław Mikołajewski we wstępie do książki pisze: Choć od ćwierćwiecza czytam regularnie wszystkie nowości Julii, nie zawsze nadaję moim wrażeniom formę omówienia. Częściej z nią o nich rozmawiam. Wolę to od recenzji, bo – prócz radości spotkania – podczas rozmów dowiaduję się wiele o doświadczeniu, które należy do prehistorii wiersza. O życiowej przygodzie poetki. Cenię sobie to, co mi powie na poziomie wyrażalnej biografii, i to, co wyzna o samopoczuciu, o stosunku do ludzi i świata. O tym, jak zmieniają się jej relacje z pejzażem i snem. Nie dziwię się nawet, że tyle o sobie mi mówi. W przyjaźni wydaje się naturalne rozmawiać głębiej i precyzyjniej, poza granicą oczywistości. Tym, co wciąż mnie zdumiewa, jest życiowa miłość, z jaką ogarnia tak wiele dobra i tak wiele cierpienia, które ją dotknęło. Logos, z jakim łączy ze sobą szczęście i ból, nie nazywając ich napięć sprzecznością. Więcej chyba nie jest dane poecie.