"Ze wspomnień wyłania się obraz życia ziemiaństwa tamtych lat, piastowane godności i urzędy, zasługi dla kraju, budowanie potężnej gospodarki rolnej, opartej na nowoczesnych rozwiązaniach. Wyłania się z nich piękny obraz życia codziennego ziemiaństwa na Kijowszczyźnie i Podolu końca XIX i początku XX wieku. Autor przywołuje nastrój i klimat tamtego czasu, rodzinne zwyczaje, zabawy, wielkie uroczystości, pracę, polowania i podróże. Książka jest bogato ilustrowana zdjęciami rodzinnymi i portretami, z których ogromna większość zginęła bezpowrotnie w okresie rewolucji. Dla Leona Lipkowskiego głównym adresatem jego pamiętników była rodzina i najbliższy krąg znajomych - spisał je "dla przyszłych pokoleń rodziny i ku uczczeniu pamięci rodziców, rodzeństwa i przyjaciół" dodając: "niech ta książka czcząc pamięć osób nam drogich, doda przyszłym pokoleniom bodźca do wzajemnego poznania się i zainteresowania losem swych krewnych. Ocali to niejednego od zatracenia na obczyźnie łączności z rodziną i przyczyni się tym do jej pomyślności". Tylko część swoich wspomnień poświęca autobiografii, natomiast większość miejsca zajmuje kronika rodzinna i opowieść o bliższych i dalszych krewnych, sąsiadach i znajomych. Aby lepiej ukazać obraz rodzin (domów, dworów i pałaców) wśród których autor wyrósł i żył przez ponad pół wieku, w książce zamiast układu chronologicznego zastosował podział geograficzny na poszczególne majątki - siedziby rodowe".