Miller Nexus Sexus Plexus Różoukrzyżowanie

Tom I 333str

Tom II 545str

Tom III 479str

Trylogia "Różoukrzyżowanie" ("The Rosy Crucifixion"), będąca ukoronowaniem twórczości Henry'ego Millera, należy niewątpliwie do klasyki literatury światowej. SEXUS (1949), pierwszy tom autobiograficznego cyklu, przesycony nieokiełznanym, brutalnym wręcz erotyzmem i uznany w swoim czasie przez amerykańskich cenzorów za moralną prowokację, przez dwanaście lat objęty był zakazem publikacji w Stanach Zjednoczonych. Kiedy przygotowany do druku maszynopis Sexusa trafił do rąk Lawrence'a Durrella, ten, zszokowany "masą wulgarności, która boleśnie kaleczy sztukę", w pierwszym odruchu wysłał do przyjaciela telegram: "Sexus zrujnuje Twoją reputację stop wycofać i poprawić - Larry". Jednakże już po kilku dniach zmienił opinię, depeszując: "Wybacz niesprawiedliwą krytykę stop nic nie może zniszczyć Twojej prozy ani mojego podziwu stop mam nadzieję że przyjaźń trwa - Durrell".W powieści PLEXUS (1953), drugim tomie autobiograficznego cyklu "Różoukrzyżowanie" ("The Rosy Crucifixion"), Henry Miller wraca pamięcią do połowy lat 30., kiedy dopiero dojrzewała w nim myśl o poświęceniu się pisarstwu. Był to dla Millera okres trudny - naznaczony burzliwym związkiem z June Mansfield (tu występującą jako Mona), wiecznym niedostatkiem i niepewnością jutra, dorywczymi, często upokarzającymi zajęciami - lecz zarazem pełen intelektualnego wigoru i niespełnionej jeszcze wówczas twórczej pasji. W książce pojawia się cała galeria znakomicie nakreślonych postaci z bliskiego otoczenia Millera, wśród nich oddani przyjaciele, którzy wierzyli w jego talent i wspierali go w krytycznych chwilachW powieści NEXUS (1961), ostatnim tomie autobiograficznej trylogii "Różoukrzyżowanie" ("The Rosy Crucifixion"), Henry Miller, wówczas już pisarz o ugruntowanej pozycji, ukazuje z trzydziestoletniej perspektywy swoje osobiste, bolesne doświadczenia z okresu małżeństwa z June Mansfield (Mona), która zaangażowała się w miłosny związek z młodą ekscentryczną malarką. Głęboko zraniony i upokorzony Miller, wciąż zakochany i zafascynowany osobowością żony, ale świadomy straconych szans, nie przestaje walczyć o swoją godność, rozpaczliwie szukając oparcia i ukojenia w niezrealizowanych jeszcze marzeniach o karierze pisarskiej. Choć sam uważa się za artystę, z ironicznym dystansem i zjadliwym humorem kreśli obraz nowojorskiej bohemy, szydząc z jej snobizmu i pretensjonalności. Daje się zarazem poznać jako wspaniały obserwator ludzkich charakterów i zachowań, jego dzieło zaś, podobnie jak pierwsze dwa tomy trylogii, to ogromny poemat kreacyjny, urzekający bogactwem stylów i konwencji językowych oraz emocjonalną i intelektualną spontanicznością.