Łukaszczyk Franciszek (1897–1956), lekarz, twórca onkologii klinicznej w Polsce, organizator i dyrektor Instytutu Radowego w Warszawie. Ur. 21 II w miejscowości Zubsuche w pow. nowotarskim w rodzinie chłopskiej, był synem Franciszka i Wiktorii z Galiców. Do szkół uczęszczał w Nowym Targu i w Zakopanem, gdzie w r. 1915 zdał maturę. W l. 1919–20 służył jako ochotnik w Wojsku Polskim. Studia lekarskie odbył na UJ. Dyplom doktora wszech nauk lekarskich uzyskał 5 IV 1924. Pracował jako starszy asystent w Klinice Chorób Wewnętrznych (1924–8) W. Orłowskiego, później T. Tempki. W tym czasie sam przez rok prowadził Klinikę. Badał biochemię krwi, przemianę materii u cukrzyków i działanie leków na ustrój. Dzięki poparciu W. Orłowskiego i B. Dłuskiej wybrany na kierownika mającego powstać Instytutu Radowego, uzyskał stypendium Min. Zdrowia i Opieki Społecznej i wyjechał za granicę kształcić się w radioterapii i onkologii. W l. 1928–30 był w Paryżu w Instytucie Radowym, kształcił się pod kierunkiem M. Skłodowskiej-Curie, C. Régauda, H. Coutarda i A. Lacassagne. W r. 1931 był w Berlinie w Institut für Krebsforschung u F. Blumenthala, w Hamburgu w Sankt Georg Krankenhaus Strahlenabteilung u H. Holthusena, w Sztokholmie w Radiumhemmet u E. Bervena i G. Fórsella. Nowotwory tom II - 233 s., 1951 r. Nowotwory tom III - 297 s., 1952 r. ! Uwagi: Oprawa lekko zarysowana i przetarta. Brzegi stron nieco zakurzone. Strony lekko pożółkłe. Druk zachowany w stanie dobrym.