"Któregoś dnia zadzwonił [Jeremi] i poprosił, żebym przyjechała jak najszybciej, bo ma dla mnie ważne zadanie. Przyjechałam natychmiast. Wyjął z sekretarzyka dużą brązową kopertę z napisem „Agnieszka” i podał mi ją. „Zastanawiałem się, co zrobić z jej listami, i doszedłem do wniosku, że nie jestem w stanie tego zniszczyć. Myślę, że literatura polska by nam tego nie wybaczyła. Zaopiekuj się tym” [...] Niedawno Agata [Passent] zadzwoniła do mnie z informacją, że znalazła listy Jeremiego do Agnieszki i zastanawia się nad ich opublikowaniem. „Wiesz, bo to taka piękna literatura”. Dała mi je do przeczytania i tym samym odebrała spokój w sprawie decyzji, co z tym fantem zrobić. [... ] W tej sytuacji postanowiłam powiedzieć o  wszystkim Kotowi Przyborze – synowi Jeremiego. Niech zadecyduje. Dałam mu do przeczytania te listy. Zadzwonił za tydzień i powiedział: „Nie mam nic przeciwko temu, aby je wydać. Przecież tata tego chciał”. W ten sposób - dzięki dzieciom Agnieszki i Jeremiego - mogą państwo już dzisiaj przeczytać te listy". Magda Umer