Antoni Łaszkiewicz - Był synem Franciszka Łaszkiewicza, pracującego w sądzie i Marii z domu Klipunowskiej. Dzieciństwo i lata młodzieńcze spędził w Gruzji, w miejscowości Gori, a później w Żytomierzu na Wołyniu. Od 1920 wraz z matką mieszkał w Warszawie. Po zdanej maturze w 1922 rozpoczął studia krystalografii, mineralogii i petrografii na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Warszawskiego. Studiował pod kierunkiem Stanisława Józefa Thugutta i Tadeusza Jerzego Wojny. Na utrzymanie swoje i matki zarabiał korepetycjami i dorywczą pracą. W 1923 Antoni Łaszkiewicz podjął pracę w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego, początkowo jako demonstrator, następnie jako młodszy asystent. Od 1925 był również asystentem w Zakładzie Mineralogii i Petrografii Uniwersytetu Warszawskiego u prof. Thugutta, a potem prof. Z. Weyberga. W latach 1926-1928 wykładał tam mineralogię na kursach prowizorskich dla farmaceutów. Studia ukończył 1 lutego 1929 w stopniu doktora filozofii na podstawie rozprawy Studia mineralogiczne, po czym podjął pracę na Wszechnicy Jagiellońskiej pod kierownictwem prof. Stefana Kreutza. W 1931 jako stypendysta Funduszu Kultury Narodowej uczył się goniometrii refleksyjnej kryształów u prof. Victora Goldschmidta w Heidelbergu oraz u prof. Paula Niggliego w Zurichu. Następnie wrócił na Uniwersytet Warszawski, gdzie kontynuował działalność dydaktyczną. Habilitował się w 1931 w zakresie krystalografii na Wolnej Wszechnicy Polskiej, a rok później na Uniwersytecie Warszawskim. Tutaj do wybuchu II wojny światowej wykładał krystalografię i mineralogię dla studentów chemii, geologii i farmacji. Zajmował się badaniami morfologicznymi minerałów. Był autorem podręczników akademickich do krystalografii i mineralogii oraz przewodnika do ćwiczeń z optyki kryształów. ! Uwagi: Oprawa jest wytarta, pożółkła i zabrudzona. Brzegi stron zakurzone i zabrudzone.Druk czytelny, blok spójny. Książka posiada pieczątki po biblioteczne.