Zofia Kossak podczas wojny uczestniczyła aktywnie w działalności konspiracyjnej. Z tego też powodu ukrywała się pod nazwiskiem Zofia Śliwińska. Była współorganizatorką Frontu Odrodzenia Polski i Rady Pomocy Żydom („Żegoty”). 25 września 1943 roku została aresztowana i uwięziona na Pawiaku. 5 października 1943 roku została przywieziona do obozu koncentracyjnego. W kwietniu 1944 roku z wyrokiem śmierci ponownie trafia na Pawiak. Została stamtąd zwolniona, dzięki staraniom władz podziemia, pod koniec lipca. Wspomnienia z Birkenau Kossak spisała zimą, na przełomie 1944 i 1945 roku, w Częstochowie. Przedstawiła w nich swoje doświadczenia obozowe. Książka została po raz pierwszy wydana w 1946 roku. Były to więc wspomnienia pisane „na świeżo”, zaledwie kilka miesięcy po traumatycznych przeżyciach jakim był pobyt w obozie. Autorka dzieli swoją książkę na poszczególne tematy, chcąc tym przybliżyć codzienność obozu – Kossak pisze po kolei o pewnych stałych elementach obozu takich jak przyjazd, jedzenie, praca, codzienne życie w bloku, choroby, itd. Sama jednak w pewnym momencie zaznacza: „Niech bowiem czytelnik nie zapomina, że otrzymuje niniejszą relację rozbitą na rozdziały, oświetlające z osobna te lub owe strony życia lagrowego. Wskutek tego mimo woli ulega sugestii pewnej kolejności, etapowości dokuczliwych plag; najpierw było to, potem tamto, w następnym okresie to… Otóż nie. W rzeczywistości wszystko było wciąż i równocześnie.” Z recenzji Pauliny Matysiak