"W całej twórczości Hamsuna miejsce (1882) do pewnego stopnia odosobnione zajmują "Misterja". Powstały one z przejściowego rozdwojenia poety, którego intuicja w danej chwili znalazła się na rozdrożu. Jest to powieść najbardziej wybuchowa, niepokojąco paradoksalna. Objaśnienie Hamsuna o jej powstaniu tłumaczy wiele: "Pisana w Sarpsborg, w Krystjanji, w Kopenhadze wśród przeprowadzek, wśród kochliwości, wśród biedy - dlatego ta luźność scen. Bohater jej, Jan Nagel, rozsadza sobą poprostu całą powieść. Fantasta - neurastenik. Zabłąkany na tym padole ziemskim. Krańcowy indywidualista, nieobliczalny w czynach, którego trawi niczem nieugaszony płomień tęsknoty za czemś nieznanem, niepojętem, a tylko przeczuwanem. W paradoksalności swej miota się z jednej ostateczności w drugą. Z hulaszczej wesołości wpada nagle w stan ciężkiej melancholji lub panicznego lęku, pełnego halucynacyj. Bicz na kołtuństwo małomiasteczkowe, uosobiony w postaci Minuty. Natrząsa się z niego na wesoło, aby niebawem wybuchnąć krzykiem nienawiści przeciwko wszelkiej moralności kołtuńskiej, maskującej fałsz, obłudę, hipokryzję, bezmyślność, bezduszność. Całość jest jednym potężnym krzykiem protestu przeciwko pętom dogmatyki współczesnego ustroju społecznego, przeciwko małości i bezsensowi życia współczesnego. - "Nagel - powiada trafnie Stefan Kołaczkowski - to nowoczesny Don Kiszot i sędzia Hamlet, ginący z nadmiaru sił twórczych, nie mogących znaleźć na tym świecie miejsca... Nagel - konsekwentny do absurdu szaleniec..."