Na obwolucie i okładce sześć charakterystycznych herbów, przybranych przez osoby nobilitowane w Królestwie Polskim w latach 1815 - 1830. Praca ta powstała od końca: i w zamierzeniu, i w wykonaniu. Zrazu dotyczyć miała tylko prawnej i ideologicznej przemiany szlachectwa w Królestwie Polskim międzypowstaniowego głównie okresu.(...). Jerzy Andrzej Jedlicki – polski historyk idei, profesor nauk humanistycznych, działacz opozycji w okresie PRL. W latach 1952–1968 był członkiem PZPR. W 1952 ukończył studia socjologiczne na Uniwersytecie Warszawskim. Uzyskiwał następnie stopnie doktora i doktora habilitowanego. W 1989 otrzymał tytuł profesora nauk humanistycznych. Zawodowo związany z Instytutem Historii Polskiej Akademii Nauk. Specjalizuje się w historii kultury wieków od XVIII do XX i w historii społecznej. Został także członkiem Collegium Invisibile. Od 1948 należał do Związku Walki Młodych, a następnie do Związku Młodzieży Polskiej. W 1953 wstąpił do PZPR, którą opuścił w 1968 w ramach protestu wobec wydarzeń marcowych. Był jedynym pracownikiem Instytutu Historii PAN, który wówczas zrezygnował z członkostwa w partii. Brał udział w dyskusjach w ramach Klubu Krzywego Koła. Był sygnatariuszem Memoriału 101, będącego wystąpieniem polskich intelektualistów przeciwko zmianom Konstytucji PRL. Od 1977 zajmował się organizacją Uniwersytetu Latającego, był członkiem założycielem, wykładowcą i członkiem rady programowej Towarzystwa Kursów Naukowych. Jako wykładowca klubu dyskusyjnego współpracował ze Studenckim Komitetem Solidarności, uczestniczył w Konwersatorium "Doświadczenie i Przyszłość". W 1980 wstąpił do "Solidarności". Po wprowadzeniu stanu wojennego internowano go na okres od grudnia 1981 do lipca 1982. Po zwolnieniu publikował w pismach drugiego obiegu, m.in. w "Tygodniku Mazowsze". ! Uwagi: Brzegi stron zakurzone i pobrudzone.