Bolesław Faron (ur. 17 lutego 1937 w Czarnym Potoku k. Łącka na Sądecczyźnie) – profesor, historyk literatury polskiej, krytyk, publicysta, polityk, przedsiębiorca. Absolwent I LO im. Jana Długosza w Nowym Sączu (1954), studiował filologię polską w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Krakowie (1954-1958). Po studiach pracował jako nauczyciel języka polskiego w II Liceum Ogólnokształcącym im. Króla Jana III Sobieskiego w Krakowie (1958-64). W 1966 uzyskał stopień doktora nauk humanistycznych WSP (praca Twórczość Zbigniewa Uniłowskiego na tle prozy drugiego dziesięciolecia międzywojennego). W latach 1971-75 został prorektorem WSP, a od 1975 pełnił funkcję przewodniczącego Komisji Historycznoliterackiej Oddziału PAN w Krakowie. W tym samym roku uzyskał stopień doktora habilitowanego (praca Stefan Kołaczkowski jako krytyk i historyk literatury), został także rektorem WSP (do 1981 roku). W wieku 41 lat, w 1978 roku otrzymał od Rady Państwa tytuł profesora nadzwyczajnego nauk humanistycznych. Od 2000 roku dyrektor Instytutu Filologii Polskiej Akademii Pedagogicznej w Krakowie. Wchodzi także w skład rady programowej Akademii Jakości Życia przy Małopolskiej Wyższej Szkole Zawodowej im. Józefa Dietla w Krakowie. Współpracownik i członek komitetu redakcyjnego „Rocznika Sądeckiego”. Członek Klubu Przyjaciół Ziemi Sądeckiej. ! Uwagi: Okładka jest nieco porysowana. Brzegi stron są lekko zakurzone.