Dzienniki Część 3 i 4

Tom III Cz I - 358 str

Tom IV Cz IV - 377 str

 Dzieło Kafki to najbardziej sporne zjawisko XX wieku. Obrosło apologią i anatemą, najsprzeczniejszym z możliwych komentarzy. I chociaż liczy sobie pół wieku życia, jest wciąż ośrodkiem zasadniczego, istotnego sporu współczesnej myśli. Jest progiem światopoglądowym dzielącym systemy, koncepcje, metafizyki, psychologie, socjologie...Można by zaryzykować stwierdzenie, że wszystko co twórcze we współczesnej literaturze światowej powstało przeciwko Kafce Kafka urodził się 3 lipca 1883 roku w Pradze jako pierwsze dziecko i jedyny syn kupca Hermanna Kafki i Julii, z domu Lwy. Po ukończeniu szkoły powszechnej i Staromiejskiego Gimnazjum Niemieckiego w Pradze Kafka studiował prawo i filologię germańską. Z tego okresu pochodzą pierwsze, zniszczone później próby literackie. W 1906 roku pisarz ukończył studia i otrzymał tytuł doktora praw, po czym rozpoczął praktykę sądową i pracę agenta w firmie ubezpieczeniowej „Asicurazioni Generali”. Zadebiutował w piśmie „Hyperion” ośmioma miniaturami pod wspólnym tytułem Rozważanie (styczeń, luty 1908). W marcu 1910 zaczął pisać Dziennik, w którym zapiski kontynuował do 12 czerwca 1923 roku. Pierwsze prace nad powieścią Ameryka podjął w 1912 roku. W tym roku też studiował judaistykę oraz w ciągu jednej nocy napisał opowiadanie Wyrok dedykowane swojej narzeczonej, Felicji Bauer. Utwór został wydany w następnym roku w roczniku Arkadia.