Województwo podolskie

Dzieła Romana Aftanazego opisujące w 11 tomach historię około 1500 polskich pałaców i dworów oraz ich właścicieli na Kresach Wschodnich Rzeczypospolitej w granicach sprzed 1772 roku. Pierwsze wydanie pod tytułem „Materiały do dziejów rezydencji” ukazało się w latach 1986-1993 nakładem Instytutu Sztuki PAN. Drugie, rozszerzone i pod zmienionym tytułem Dzieje rezydencji na dawnych Kresach Rzeczypospolitej, opublikowane zostało w latach 1991-1997 przez Ossolineum. Na początku lat 30. kilkunastoletni Roman Aftanazy został zaproszony na wakacje do majątku Nowoszczyce na Polesiu, należącego do Marii ze Smolków Ordziny (z tej rodziny pochodził Napoleon Orda), wnuczki znanego działacza galicyjskiego Franciszka i córki historyka, prof. Stanisława Smolki. Trafił tam dzięki zaproszeniu ze strony Jadwigi Smolkówny, siostry Marii Ordziny, która będąc w sanatorium w Morszynie-Zdroju, poznała matkę Romana Aftanazego i zapytała ją, czy jej syn chciałby zobaczyć prawdziwy dwór polski, opisywany m.in. w książkach Marii Rodziewiczówny i Józefa Weyssenhoffa. Tradycyjny dwór w Nowoszycach zafascynował Aftanazego i jeszcze jako uczeń gimnazjum zaczął się interesować również sąsiednimi dworami, ich architekturą i zbiorami. Jeszcze przed wybuchem II wojny światowej opublikował kilkanaście artykułów o polskich dworach na Kresach w popularnych pismach takich jak: „Ilustrowany Kuryer Codzienny”, „Światowid”, „As”. W sumie zebrał materiały ikonograficzne kilkudziesięciu polskich pałaców i dworów. Wybuch wojny przerwał jednak dalsze badania.