`Sytuacja literatury nowozelandzkiej na świecie (na tle całego piśmiennictwa anglojęzycznego) jest w gruncie rzeczy bardzo podobna do sytuacji literatury polskiej (na gruncie europejskim) - obie rozwijają się prężnie, podejmują ważkie tematy i ambitne wyzwania artystyczne, nie dotyka ich syndrom kryzysu (doskonale widoczny w takich krajach jak Niemcy, Francja czy USA), jednocześnie zaś są marginalizowane z uwagi na położenie geograficzne naszych państw i ich niewielki udział w światowej ekonomii. Już choćby to jest wystarczający powód, by (zwłaszcza w dobie wzrastającej popularności literatury `pogranicza`) wzajemnie się sobą zainteresować.`ze wstępu Adama Wiedemanna