Piotr Oszczanowski (ur. 19 września 1965 we Wrocławiu)[1] – polski historyk sztuki, specjalista sztuki dawnej, głównie nowożytnej. Dyrektor Muzeum Narodowego we Wrocławiu. Swoją działalność naukową w zakresie historii sztuki już od studiów wiązał z Uniwersytetem Wrocławskim. W 1991 roku obronił dysertację magisterską pt. "Rzeźba manierystyczna z przełomu XVI i XVII wieku w kościele pw. Św. Trójcy w Żórawinie", w 2001 r. dysertację doktorską "Gerhard Hendrik z Amsterdamu (1559–1615). Życie i twórczość wrocławskiego rzeźbiarza". Promotorem obu tych prac był prof. dr hab. Mieczysław Zlat. Działalność zawodową w Instytucie Historii Sztuki Uniwersytetu Wrocławskiego rozpoczął od 1991 roku jako asystent, następnie od 2002 roku jako adiunkt w Zakładzie Sztuki Nowożytnej, rok później adiunkt w Zakładzie Historii Sztuki Renesansu i Reformacji (do dziś), zaś w latach 2002 - 2005 pełnił funkcję wicedyrektora IHS UWr. Od 2014 roku pełni funkcję dyrektora Muzeum Narodowego we Wrocławiu. Od 2015 roku członek Rady do Spraw Muzeów przy Ministrze Kultury i Dziedzictwa Narodowego[2].

Stypendysta m.in. Uniwersytetu im. Johanna Wolfganga Goethego we Frankfurcie nad Menem, Fundacji Lanckorońskich z Brzezia w Rzymie (1998), Uniwersytetu w Hamburgu (1998–2000); stypendium Fundacji im. Alexandra von Humboldt i Prezydenta Niemiec dr. Romana Herzoga. W latach 2004 i 2005 pełnił staż w Uniwersytecie im. Karola w Pradze.