Podczas podróży poślubnej do Nepalu w 1969 roku Lama Ole Nydahl i jego żona Hannah spotkali XVI Karmapę, duchowego przywódcę tradycji Kagyu buddyzmu tybetańskiego. Po pełnych przygód latach nauki w Himalajach zostali pierwszymi ludźmi Zachodu, których Karmapa poprosił o przeniesienie nauk Buddy na Zachód. W ten sposób w ciągu ostatnich 30 lat powstała sieć ponad 400 ośrodków medytacyjnych na całym świecie. Wkrótce rozeszła się wieść: Diamentowa Droga musi posiadać wielką moc, jeżeli potrafiła zmienić tak trudny przypadek, jak Ole. Chociaż z powodu nawału pracy niewiele o tym myśleliśmy, nie byliśmy już tymi samymi ludźmi, którzy przed dwoma laty opuścili Kopenhagę w obłokach haszyszowego dymu. Nasze pierwsze zadanie polegało na udostępnianiu również innym tego wszystkiego, czego się nauczyliśmy. Chcieliśmy zbudować most pomiędzy pełnym mocy przekazem Tybetu, a samodzielnymi ludźmi na Zachodzie. Zbyt wielu zainteresowanych buddyzmem wpadło tu już w pomieszanie po lekturze dziwacznych książek - powinni sie teraz dowiedzieć, że w Diamentowej Drodze nie chodzi o nudne rytuały, lecz o przekształcenie całego świata naszych doświadczeń w Czystą Krainę. W rzeczywistości jej metody obejmują przede wszystkim bliską życiu psychologię i głębokie nauki o mądrości poparte dwa tysiące pięćsetletnim dooświadczeniem. Pomagają one istotom lepiej żyć, lepiej umierać i lepiej się odradzać - dla pożytku wszystkich.