Bhagawadgita gita (pieśń) w formie dialogu stanowiąca niewielką część epickiego poematu Mahabharaty (ok. 700 strof Bhiszma-Parwa, rozdziały 23-40). Jedna ze świętych ksiąg hinduizmu skomponowana najprawdopodobniej pomiędzy III a II wiekiem p.n.e. Bhagawadgita powstała około III wieku p.n.e. jako odrębny tekst. Dokładna analiza treści ujawnia pewne sprzeczności, które według badaczy świadczą o późniejszych, licznych przeróbkach. Dopiero tak zmieniony utwór został najprawdopodobniej w pierwszych wiekach naszej ery włączony do VI księgi Mahabharaty. Pomimo tego, iż autor (autorzy?) Gity pozostaje nieznany, jakość wykonanej przez niego pracy wskazuje według uczonych na znaczny kunszt (Winternitz autor monograficznej „Historii literatury indyjskiej” nazywa go wręcz wielkim poetą). Utwór jest pouczeniem w formie dialogu filozoficznego o tematyce etycznej. Rozmowę prowadzą książę Ardźuna, przywódca armii, która ma za chwilę stoczyć bitwę i woźnica jego rydwanu Bóg Kryszna (który wcielił się w wodza plemienia Jadawów). Starcie ma być ostatecznym rozstrzygnięciem długotrwałego konfliktu o sporne królestwo, pomiędzy zwaśnionymi ale spokrewnionymi rodami Kaurawów i Pandawów (motyw przewodni Mahabharaty). Ardźunę podczas ostatniej inspekcji wojsk ogarniają jednak wątpliwości. Grzechem i szaleństwem wydaje mu się walka z najbliższymi członkami rodziny nawet jeżeli postępują niegodnie (zawłaszczenie królestwa). Dla niego w tej wojnie nie będzie wygranych, a ze swoich rozterek zwierza się Krysznie. Całość podzielona jest na osiemnaście pieśni (lekcji), w których Kryszna udziela Ardźunie wsparcia i rozwiewa jego wątpliwości. Co więcej nakazuje zagubionemu księciu wypełnić, wynikający z jego pozycji społecznej obowiązek (przeciwstawienia się złu) i nadaje takiej postawie znaczenie religijno-mistyczne. Sprawia to, iż utwór staje się tak naprawdę pierwszym traktatem w historii całkowicie poświęconym sankhji-jodze, a Kryszna wykorzystuje tylko zaistniałą sytuację do wyjaśnienia rozmówcy natury rzeczywistości i przedstawia ścieżki prowadzące do jej rozpoznania.