Struktura metalu – wewnętrzna budowa metalu, charakteryzowana przez: liczbę, skład chemiczny i strukturę krystaliczną faz wielkość i kształt ziaren poszczególnych faz i ich wzajemne rozmieszczenie stopień zdefektowania sieci krystalicznych i sposób przestrzennego rozmieszczenia defektów Struktura decyduje o mechanicznych właściwościach metalu i jego odporności na korozję. Jest zależna od warunków zastosowanej obróbki cieplnej (np. hartowanie, odpuszczanie, wyżarzanie) lub plastycznej (np. walcowanie, kucie). W czasie badań struktury są stosowane takie metody badawcza, jak np. rentgenografia strukturalna, mikroskopia optyczna (metalograficzne badania mikroskopowe), mikroskopia elektronowa. Określa się m.in. objętości oraz udziały objętościowe poszczególnych faz. Podstawą określania objętościowych udziałów poszczególnych elementów struktury jest obserwacja „zgładów”, np. pod mikroskopem świetlnym. Wyróżnia się kilka klasycznych metod opracowywania wyników obserwacji