Dostrzeżenie związku między komunikatami mediów – jednym z głównych ogniw współczesnego przemysłu kulturalnego – a kształtem i charakterem istniejących stosunków społecznych nie wymaga szczególnie pogłębionych analiz socjologicznych. Odrobina wyobraźni i wrażliwości społecznej pozwala dostrzec produkty i odbicia wirtualnego świata mediów w świecie realnym. To już nie media stanowią skrzywioną kalkę rzeczywistości, którą widzimy za oknem. Jest zupełnie odwrotnie – to codzienność staje się mniej lub bardziej udaną kopią obrazów medialnych. (…) Książka jest upomnieniem się o prawo do swobodnego i rzetelnego przepływu informacji nieograniczonego ani przez siły rynku i ekonomii, ani przez władzę polityczną i struktury państwa. Oddawany Czytelnikowi tom odrzuca przesłodzony, oficjalny obraz mediów w Polsce początków XXI wieku i stara się ukazać rzeczywiste relacje między sferą władzy a środkami masowego przekazu. Wśród tych, którzy wierzą w „wolne media” oraz w medialny wizerunek polityki – książka może wyzwolić twórczą złość. Dla tych, którzy nie wierzą, że polityka wygląda tak, jak pokazują wiadomości telewizyjne oraz nie chcą ufać zapewnieniom elit o braku cenzury i kontroli informacji, przekazywany zbiór jest dobrą odskocznią od codziennych mitów (ze Wstępu Piotra Żuka). Książka szczególnie polecana przyszłym dziennikarzom oraz wszystkim zainteresowanym sferą publiczną – socjologom, politologom, kulturoznawcom.