Wiktor Ignacy Gutowski (ur. maj 1884 w Gołyminie, zm. 1971 w Krakowie) – polski malarz i pedagog.

 Studiował malarstwo w pracowni Leona Wyczółkowskiego na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, naukę kontynuował na Akademie der bildenden Künste Wien w Wiedniu. Po raz pierwszy wystawiał swoje obrazy w 1918 w Krakowie i Lwowie. Był członkiem Sokoła, w 1914 wstąpił do Legionów Polskich, zaszeregowano go do 2 Pułku Piechoty II Brygady. W 1918 walczył w obronie Lwowa, po zakończeniu działań zbrojnych przez rok uczył się w Warszawskiej Szkole Rysunku. W 1920 przyjął etat nauczyciela rysunku w nowotarskim Gimnazjum im. Seweryna Goszczyńskiego. Podczas II wojny światowej uczył rysunku na kursach przygotowujących do szkół zawodowych, był dwukrotnie więziony w zakopiańskiej „Palace” (grudzień 1939 i marzec 1941). W kwietniu 1941 okupant odebrał Wiktorowi Gutowskiemu prawo wykonywania zawodu nauczyciela. Po 1945 kontynuował pracę nauczyciela w gimnazjum. W 1958 przeszedł na emeryturę i przeprowadził się do Krakowa, gdzie zmarł w 1971.