Siedlecki WŁADYSŁAW, ur. 18 VII 1911, Kraków, zm. 9 X 1998, tamże, prawnik; specjalista w dziedzinie prawa procesowego cywilnego oraz prawa spółdzielczego; 1948–61 profesor uniw. w Poznaniu, od 1961 — Uniwersytetu Jagiellońskiego; od 1956 czł. Komisji Kodyfikacyjnej; Podstawy rewizji cywilnej (1959), Nieważność procesu cywilnego (1965), Postępowanie cywilne w zarysie (1998, współautor). Nauka procesu cywilnego opracowała pojęcie tzw. naczelnych zasad procesowych. Zasady te stanowią podstawę uregulowania instytucji proces cywilnego, decydują o jej charakterze, znajdują wyraz w całości przepisów prawa procesowego. Naczelne zasady procesowe mają swe źródło w poglądach prawnych, stanowiących część panującej w danym czasie ideologii państwowo-prawnej, ideologii uwarunkowanej bytem materialnym społeczeństwa, z którego ideologia ta wyrasta i któremu służy. Dlatego to naczelne zasady procesowe, jako pewne centralne idee poglądów prawnych, zawartych w systemie prawa procesowego, pozostają w ścisłym związku z podstawowymi zasadami ustrojowymi państwa. Zasady te są wyrazem ideologii panującej w danym czasie określonej klasy społecznej, decydującej o charakterze klasowym całego systemu prawnego obowiązującego w państwie. Naczelne zasady procesowe, jako centralne idee systemu prawa procesowego, mają charakter ogólny w tym znaczeniu ,że znajdują wyraz nie tylko w poszczególnych instytucjach czy przepisach prawa procesowego, lecz w całym systemie prawa procesowego, w niemal wszystkich ważniejszych instytucjach i przepisach procesowych.