Anatol Lewicki czyli Anatoli Lewicki (ur. 4 kwietnia 1841 w Prysowcach, zm. 25 kwietnia 1899 w Krakowie) – polski historyk mediewista, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego.  Syn Grzegorza Lewickiego, proboszcza greckokatolickiego, i Praxedy Dawidowicz. Po ukończeniu gimnazjum w Tarnopolu, rozpoczął studia na Uniwersytecie Lwowskim (1862–1866). W latach 1867–1879 mieszkał w Przemyślu, gdzie był nauczycielem gimnazjalnym, uczył historii Austrii i Polski oraz geografii i języka niemieckiego. Publikował artykuły w Sprawozdaniach z Posiedzeń Wydziału Historyczno-Filozoficznego Akademii Umiejętności, Muzeum, Przewodniku Naukowym i Literackim. Działał w Towarzystwie Pedagogicznym, w latach 1875–1879 był członkiem Wydziału Powiatowego Rady Szkolnej, zasiadał także w Radzie Miejskiej Przemyśla. W 1875 roku został doktorem filologii. W 1879 roku został nauczycielem IV gimnazjum we Lwowie (dekret z 18 maja 1879 L. 1957). W dniu 27 czerwca 1883 roku został mianowany profesorem w katedrze historii austriackiej na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1887 roku został profesorem zwyczajnym historii austriackiej. W roku akademickim 1894–1895 pełnił funkcję dziekana Wydziału Filologicznego, w roku następnym został prodziekanem. Od 1883 roku działał w Komisji Historycznej Akademii Umiejętności w Krakowie, zaś w 1889 roku został sekretarzem tejże komisji. W dniu 30 listopada 1889 roku został członkiem korespondentem Akademii Umiejętności. Od 1888 roku był członkiem komisji egzaminacyjnej dla kandydatów na nauczycieli gimnazjalnych i szkół realnych, a rok później został członkiem Komisji Centralnej dla badań i zachowania zabytków sztuki i pomników historii. Działał w Towarzystwie Nauczycieli Szkół Wyższych, a w 1894 roku wybrany został na członka Wydziału Koła Krakowskiego Towarzystwa. W 1895 roku na jednym z posiedzeń Wydziału Filologicznego UJ dostał ataku serca. Kłopoty zdrowotne ograniczyły jego aktywność zawodową. Zmarł 25 kwietnia 1899 roku, pochowano go na cmentarzu Rakowickim.