Narratorem drugiej powieści André Brinka, którą oddajemy do rąk polskich czytelników, jest Chris Minaar, starzejący się afrykanerski pisarz, niegdyś opozycjonista zasłużony w walce z apartheidem, obecnie zagorzały przeciwnik Busha i wojny w Iraku. Postanowił spisać swoje wspomnienia, póki jeszcze nie zawodzi go pamięć — stąd tytuł. Ich adresatką jest nieżyjąca już Rachel. Przez życie Chrisa przewinęło się wiele kobiet, ona jednak jest jedyną, którą, prócz matki, kochał. Spoglądając wstecz na swoje liczne romanse, dokonuje swoistego rachunku sumienia. Z zapisków Minaara przebija uczucie przytłaczającej samotności, bo mimo uznania, jakim wciąż się cieszy jako pisarz, ma świadomość, że nie wnosi już nic do życia publicznego. Może jedynie z gorzkim rozczarowaniem obserwować sytuację w Afryce Południowej w dziesięć lat po pierwszych wolnych wyborach i przyglądać się bezradnie, jak społeczeństwo, o które kiedyś walczył, pogrąża się w chaosie, brutalnej przemocy i coraz większej nędzy. André Brink, urodzony w 1935 r., jest pisarzem, dramaturgiem i eseistą południowoafrykańskim. Od 1991 r. wykładał na uniwersytecie w Kapsztadzie. Pisze w językach afrikaans oraz angielskim. Jest autorem siedemnastu powieści, licznych sztuk, esejów i opowiadań. W swojej twórczości zdecydowanie występował przeciw apartheidowi. Jego powieść z 1973 r. Kennis van die aand była pierwszą książką w języku afrikaans zakazaną przez rząd południowoafrykański. Najbardziej znaną powieścią Brinka jest Sucha biała pora, sfilmowana w 1989 r. z udziałem Donalda Sutherlanda i Marlona Brando.