Dolny Śląsk jest regionem wyróżniającym się korzystnymi warunkami zarówno glebowymi, jak i klimatycznymi. Urodzajne ziemie, stosunkowo krótkie zimy oraz ciepłe miesiące letnie wpłynęły na przekształcenie obszaru w krainę typowo rolniczą. Już we wczesnym średniowieczu na tym terenie intensywnie rozwijała się gospodarka agrarna. Na przestrzeni wieków rozwój ów znalazł odzwierciedlenie nie tylko w bezpośredniej uprawie czy też hodowli, ale także w zapewnieniu odpowiedniej bazy gospodarczej.

W skład wspomnianego zaplecza wchodziły różnego rodzaju budynki, których funkcja była dostosowywana indywidualnie do potrzzeb wybranego gospodarstwa. W zależności od prowadzonej działalności dominował właściwy typ zabudowy, tzn. jeżeli głównie zajmowano się uprawą roli - występowały przede wszystkim budynki o funkcji magazynowej (spichlerze, stodoły), w przypadku nastawienia wybranego gospodarstwa na hodowlę - przeważały zabudowania inwentarskie (obory, owczarnie, chlewnie, kurniki itp.). To właśnie obiekty, stanowiące zaplecze produkcji rolnej gospodarstw wielkoobszarowych , nazwano folwarkiem. Należy parniętać że właściciele ziemscy bardzo często budowali swoje siedziby mieszkalne na terenie falworku lub w jego bezpośrednim sasiedztwie. Rezydencje otaczano przemyślanymi założeniami ogrodowymi, parkowymi bądź ogrodowo-parkowymi. Powstawały w ten sposób wspaniałe zespoły dworsko- lub pałaco-folwarczne, które licznie zachowały się na terenie Dolnego Śląska, od wieków kształująć i wywierając wpływ na krajobraz wiejski.