Niedbał Ludwik Andrzej Ignacy (1872–1937), ksiądz, działacz łowiecki i pisarz religijny, działacz społeczny. Ur. 30 XI w Zbąszyniu, był synem restauratora Edwarda i Anny z domu Gutsche. Od r. 1883 uczęszczał do Gimnazjum Św. Marii Magdaleny w Poznaniu, uzyskując w r. 1891 maturę. W październiku t.r. wstąpił do Seminarium Arcybiskupiego Poznańskiego i studiował teologię, a święcenia kapłańskie otrzymał w Gnieźnie 23 VI 1895. Po krótkim pobycie na wikariacie parafii w Łabiszynie pod Bydgoszczą, w połowie października t.r. został wikariuszem przy archikatedrze poznańskiej i pełnił m. in. funkcje kapelana przy boku bpa Edwarda Likowskiego. W styczniu 1900 objął probostwo w Dubinie koło Jutrosina (dawny pow. rawicki) i pracował tu ponad dwadzieścia lat. Przy parafii prowadził kilka stowarzyszeń kościelnych oraz Koło Śpiewackie. Wygłaszał kazania w duchu patriotycznym, a w czasie strajku szkolnego w Wielkopolsce występował gorąco w obronie nauczania dzieci religii po polsku, za co otrzymał napomnienie ze strony administratora diecezji poznańskiej, bpa E. Likowskiego. Dn. 7 I 1907 władze pruskie oskarżyły N-a o wzywanie z ambony ludności do oporu i strajku wobec władz. Na rozprawie sądowej w Lesznie 22 II 1907 został skazany na miesiąc więzienia i 200 marek grzywny. O sprawie tej szeroko pisała prasa poznańska. Karę odbył od 8 VII do 8 VIII 1907 w Wisłoujściu. Jego powrót z więzienia spotkał się z manifestacyjnym powitaniem ze strony miejscowego społeczeństwa. Spis rzeczy: - Słowo wstępne - W wiosennej kniei Gdy słonki ciągną Toki Trubadur puszczy Mali rycerze Kniaź leśny - W upalnym lecie Nad brzegiem wód W suchem polu Ulubieńcy łowca Walna rozprawa ...