Bogdan Dopierała urodził się 2 stycznia 1922 roku w Toruniu. W latach 1953-1957 studiował na Uniwersytecie im. A. Mickiewicza w Poznaniu. Był samodzielnym pracownikiem naukowo-badawczym, a potem kierownikiem pracowni, w Instytucie Historii Polskiej Akademii Nauk. W 1961 roku uzyskał tytuł doktora nauk humanistycznych. Pracę habilitacyjną przedstawił i obronił w 1967 roku. W kwietniu 1981 roku otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego.

O lat sześćdziesiątych związany ze szkolnictwem wyższym Szczecina. W roku akademickim 1968/1969 współorganizował Wydział Humanistyczny Wyższej Szkoły Nauczycielskiej w Szczecinie. Był jego pierwszym dziekanem (1968-1969). Należał do inicjatorów powołania do życia Uniwersytetu Szczecińskiego. W 1985 roku został powołany na stanowisko kierownika Zakładu Badań Niemcoznawczych w Instytucie Nauk Politycznych US. Prowadził seminaria ze studentami. Był promotorem wielu dysertacji doktorskich. Zajmował się najnowszymi dziejami Polski i Pomorza Zachodniego, ze szczególnym uwzględnieniem okresu międzywojennego. Specjalizował się również w tematyce niemieckiej i wzajemnych relacjach pomiędzy Polską a Niemcami.

Jako konsultant historyczny brał udział w programach telewizyjnych. Dla rozgłośni PR w Szczecinie przygotowywał felietony, m.in. Historia a współczesność (1971). We wrześniu 1959 roku dołączył do kolegium redakcyjnego miesięcznika „Szczecin”. Zasiadał w Radzie Programowej almanachu społeczno-kulturalnego „Morze i Ziemia”.

Był członkiem wielu organizacji i stowarzyszeń naukowych, m.in. Rady Naukowej Instytutu Historii PAN (1968-1974), Komitetu Nauk Historycznych PAN (od 1968), Szczecińskiego Towarzystwa Naukowego, w którym przez pewien czas piastował funkcję przewodniczącego Wydziału Nauk Społecznych.

Zmarł 10 października 1991 roku w Szczecinie. Został pochowany na Cmentarzu Centralnym.