Sieroszewski Wacław, pseudonim Wacław Sirko (1858-1945), polski prozaik. Syn powstańca 1863, po uwięzieniu ojca i śmierci matki wychowywany przez rodzinę. Wydalony z warszawskiego gimnazjum za przynależność do tajnej organizacji patriotycznej, uczył się w kolejowej Szkole Technicznej i samodzielnie dokształcał. Aktywny działacz ruchu socjalistycznego, 1878 aresztowany i uwięziony w Cytadeli warszawskiej, gdzie współredagował konspiracyjny Głos Więźnia i napisał głośny wiersz rewolucyjny Czegóż chcą?. 1879 za udział w buncie więźniów skazany na zesłanie na Syberię, 1882 podjął próbę ucieczki z Wierchojańska, za co zesłano go do odległej osady jakuckiej. Wysyłał stamtąd potajemnie opowiadania do Głosu i napisał znaną powieść Na kresach lasów (1894). Po zakończeniu okresu zesłania osiadł 1892 w Irkucku, gdzie stworzył budzące uznanie kół naukowych dzieło Jakuty (1896, wydanie polskie Dwanaście lat w kraju Jakutów, 1900). Od 1894 w Petersburgu, odbywał podróże m.in. na Kaukaz. Od 1898 w Warszawie, gdzie związał się z Polską Partią Socjalistyczną. 1900 aresztowany i uwięziony za udział w manifestacji z okazji odsłonięcia pomnika A. Mickiewicza. Uwolniony dzięki wstawiennictwu rosyjskiego Towarzystwa Geograficznego, odbył podróż przez Syberię i Mandżurię na japońską wyspę Hokkaido, gdzie prowadził badania nad plemieniem Ajnów, przedstawione w pracy Wśród kosmatych ludzi (1927). Powrócił do kraju 1904 przez Koreę, Chiny, Cejlon i Egipt. Podczas rewolucji 1905 ponownie uwięziony, następnie wyjechał do Galicji, współpracując w Krakowie i Zakopanem z ruchem socjalistyczno-niepodległościowym. 1910-1914 mieszkał w Paryżu, gdzie wstąpił do Związku Strzeleckiego. Żołnierz Legionów w czasie I wojny światowej. Przywódca Partii Niezawisłości Narodowej, był ministrem propagandy (1918) Tymczasowego Rządu w Lublinie. Senator z ramienia obozu sanacyjnego, prezes Związku Zawodowego Literatów Polskich (1927-1930), prezes Polskiej Akademii Literatury (1933-1939). Popierał politykę sanacyjnego obozu rządowego. Autor poczytnych, wznawianych także po II wojnie światowej powieści, m.in.: Risztau (1899), Zamorski diabeł (1903 w Powieściach chińskich, 1909 w wersji zmienionej), cyklu powieści polityczno-obyczajowych: Beniowski (1916), Ocean (1917), W szponach (1918), Łańcuchy (1919), Topiel (1921), Miłość samuraja (1926). Współscenarzysta filmów: Na Sybir i Wiatr od morza K. Czyńskiego (1930), Rok 1914 H. Szaro (1932), Dziewczyna szuka miłości R. Gantkowskiego (1938). Liczne zbiory opowiadań, np.: W matni (1897), Dno nędzy (1900), Z fali na falę (1910). Także Dzieła zbiorowe (tom 1-25, 1931-1935), Dzieła (tom 1-20, 1958-1963).