Urodził się 18 listopada 1852 w Krakowie[1]. Ukończył krakowskie gimnazjum św. Anny, a następnie wyjechał do Lwowa, gdzie studiował na Wydziale Inżynierii Akademii Politechnicznej. Naukę kontynuował podyplomowo na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Lwowskiego, a następnie powrócił do Krakowa i podjął pracę w gimnazjum, którego sam był absolwentem. Podjął pracę nauczyciela od 29 września 1876[1]. Egzamin zawodowy złożył 2 czerwca 1882[1]. Został mianowany nauczycielem rzeczywistym 20 października 1886[1]. W 1904 wyjechał do Żywca, gdzie zainicjował powstanie Wyższej Szkoły Realnej, a następnie przez siedem lat był jej dyrektorem. Został mianowany dyrektorem 10 października 1904[1]. Pracując w gimnazjum był autorem wielu prac o tematyce matematyczno-technicznej. Część z nich była publikowana w Czasopiśmie Technicznym, wydawanym przez Towarzystwo Politechniczne, którego był członkiem.

Był uczniem Eugeniusza Janoty, z którym uczestniczył w pierwszych wejściach na tatrzańskie szczyty: w 1866 byli oni na Granatach, rok później zdobyli przy pomocy przewodnika Macieja Sieczki główny wierzchołek Świnicy. Siostrzeńcem Gustawicza był Ignacy Król.

Był autorem podstawowych publikacji o Pieninach oraz bardzo wielu prac naukowych i popularnonaukowych z dziedziny geografii, etnografii, matematyki, kartografii, meteorologii, ochrony zwierząt itd. Stworzył też wiele spośród najważniejszych haseł w monumentalnym dziele, do dziś bardzo ważnym źródle wiadomości geograficznych i historycznych, Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich wydawanym w Warszawie w latach 1880–1895 (i uzupełnienia 1900, 1902).