Wojsko Polskie na Wschodzie 1914 1920

Wojsko Polskie na Wschodzie – polskie formacje wojskowe formowane w Rosji w latach 1914–1920. W momencie wybuchu I wojny światowej w sierpniu 1914 wśród młodzieży polskiej powstała myśl stworzenia własnej armii. Ówczesne warunki nie pozwalały jednak na działania w tak szerokim zakresie. Ograniczano się więc początkowo do tworzenia oddziałów ochotniczo-partyzanckich przy poszczególnych armiach rosyjskich. Aprobatę władz rosyjskich uzyskała dopiero inicjatywa Witolda Ostoja-Gorczyńskiego. W telegramie z 18 października 1914 szef sztabu-Stawki generał Nikołaj Januszkiewicz wyraził zgodę na formowanie oddziałów polskich. Czynności organizacyjne zaczął Gorczyński w Brześciu i w Chełmie, a następnie kontynuował w Puławach, gdzie powstał „Legion Puławski”. Dalszy napływ ochotników umożliwił podjęcie prac organizacyjnych związanych z formowaniem w Lublinie drugiego oddziału, zwanego „Legionem Lubelskim”, a także dwóch szwadronów ułanów. Oficjalnie formacje te nosiły nazwę „Legionów Polskich”.