Andrzej Antoni Jaraczewski herbu Zaremba (ur. 8 listopada 1916, zm. 18 października 1992) – kapitan Marynarki Wojennej RP. Urodził się w 1916 roku w rodzinie ziemiańskiej w Wielkopolsce, jako syn Marii (zm. 1954) oraz Hieronima Krzysztofa Jaraczewskich. Po ukończeniu Szkoły Podchorążych Marynarki Wojennej mianowany został podporucznikiem marynarki ze starszeństwem z 1 października 1938 roku i 3. lokatą w korpusie morskim. Po wybuchu II wojny światowej wziął udział w ewakuacji polskich okrętów podwodnych do Wielkiej Brytanii przez cieśniny duńskie, pomimo niemieckiej blokady tych wód. 11 sierpnia 1940 roku został mianowany dowódcą jednego z polskich ścigaczy MGB S-3 Wyżeł (poprzednie, brytyjskie oznaczenie: MGB 45), który został wcielony do 3 Flotylli Ścigaczy (późniejsza nazwa: 3 Flotylla Ścigaczy Artyleryjskich), której zadaniem było zwalczanie niemieckich okrętów w rejonie kanału La Manche. Podczas patrolu, na który S-3 wyszedł w morze 17 czerwca 1941 roku, okręt został uszkodzony, a po naprawie jego dowództwo objął ppor. mar. Maciej Bocheński. Por. Jaraczewski w styczniu 1942 roku objął dowództwo ścigacza MGB S-1 Chart (poprzednie, brytyjskie oznaczenie: MGB 48), należącego również do 3 Flotylli Ścigaczy Artyleryjskich. Zadaniem okrętu były patrole kanału La Manche oraz zwalczanie niemieckich jednostek. W grudniu 1943 roku okręt S-1 pod dowództwem por. Jaraczewskiego brał udział w operacji wysadzenie komandosów u wybrzeży Francji. 21 lutego 1944 roku S-1 został wycofany i przeniesiony do rezerwy. Por. Jaraczewski 30 lipca 1944 roku objął dowodzenie torpedowca MTB S-7 (poprzednie, brytyjskie oznaczenie: HMTB 426) wchodzącego w skład 8 Flotylli Torpedowców, gdzie służył do 15 października 1945 roku. Po kapitulacji Niemiec kpt. Jaraczewski uczestniczył w operacji Pledge, przejmując poddające się niemieckie U-Booty. Przyjął w imieniu władz polskich pierwszą kapitulację niemieckiego U-boota, U-249 (ze strony brytyjskiej zrobił to kmdr ppor. N. B. Weir).