Wizja i argumentacja w filozofii... jest zbiorem tekstów poświęconych dwóm zagadnieniom. Pierwszym z nich jest idea filozofii jako działalności intelektualnej, w której w rozsądnych proporcjach splatają się: z jednej strony ogólny, rozwijany dzięki nieskrępowanej intuicji, obraz świata i człowieka, który Gawroński nazywa wizją, a z drugiej strony racjonalna, logicznie uporządkowana argumentacja, mająca ów obraz uzasadnić. Eseje poświęcone idei wychowania, poematom Homera, filozofii przedsokratejskiej i dyskusji z klasyczną filozofią analityczną stanowią ilustrację tego, jak układają się w filozofii owe rozsądne proporcje między wizją i argumentacją. Drugim zagadnieniem tej książki jest teoria prawdy. W poświęconych jej esejach Gawroński krytykuje koncepcję Tarskiego i rozwija własne oryginalne rozwiązanie tzw. paradoksu kłamcy. Ostatni rozdział stanowi uwieńczenie tych prac - prezentuje nowatorskie podejście do problemu prawdy oparte na teorii metatekstu.