Williams to wyzwanie rzucone przez poetę samemu sobie. Ale także tym, którzy go tłumaczą. „Literatura na Świecie” drukuje wiersze poety w wersjach Krystyny Dąbrowskiej, Piotr Sommera i Andrzeja Szuby. Mamy zatem nieczęstą okazję, by usłyszeć poetę polifonicznie, przez pryzmat wrażliwości językowej i świadomości poetyckiej twórców różnych pokoleń i poetyk. 

Wrażenie wielogłosowości potęguje jeszcze to, że tom „LnŚ” skomponowany został w kontrapunkcie poetycko-krytycznym. Między wierszami dostajemy eseje o Williamsie pióra Wallace’a Stevensa, Roberta Lowella i Allena Ginsberga, a więc uważnych czytelników-poetów, dla których doktor z Rutherford był istotnym głosem i obecnością. Portretu dopełnia odważna próba przekładu dłuższego poematu Williamsa „Asfodel, ten zielonkawy kwiat”, dokonana i opatrzona komentarzem przez Krystynę Dąbrowską. To wprawdzie nie „Paterson” (pięciotomowy epicki poemat o życiu jednego miasta, nieistniejące wciąż po polsku pomnikowe dzieło Williamsa), ale i tak przełamuje stereotyp obiektywisty-miniaturzysty.