Publikacja poświęcona jest edukacji więźniów, uwarunkowaniom i jej skuteczności w trzech krajach europejskich: Polsce, Niemczech i Czechach. Całość pracy została podzielona na dwie części – teoretyczną i empiryczną. W pierwszej części w rysie historycznym zakreślono wartość i znaczenie szkół przywięziennych w tworzącym się społeczeństwie informacyjnym, podkreślając przy tym: miejsce i zadania pedagogiki resocjalizacyjnej w systemie penitencjarnym w świetle współczesnych nurtów dydaktyczno-pedagogicznych, rozwój szkolnictwa przywięziennego obejmujący okres od II wojny światowej aż do czasów obecnych na ziemiach polskich, niemieckich i czeskich z uwzględnieniem podstaw prawnych i bogatej statystyki oraz ukazano trendy progresji edukacji więziennej zarejestrowane w wymienionych państwach. Druga część została poświęcona prezentacji wyników empirycznych wraz ze szczegółowymi analizami jakościowymi oraz ilościowymi zewnątrz- i wewnątrzgrupowymi, uzupełnionymi statystycznymi testami nieparametrycznymi, interpretacją psychopedagogiczną oraz symulacją komputerową uwzględniającą algorytm opracowany metodą Krefft. Przechodząc do bardziej szczegółowych poszukiwań, podjęto próbę określenia, w ujęciu teorii Ervinga Goffmana, emocjonalnego klimatu pracy nauczyciela w szkole przywięziennej, wzajemnych stosunków między kadrą nauczającą a uczącymi się więźniami, a także efektów zastosowanych metod dydaktycznych. Całość kończą wnioski i rekomendacje. Unikatową cechą publikacji jest porównawcza analiza kształcenia więźniów w trzech różnych systemach penitencjarnych oraz wykorzystanie tekstów źródłowych i archiwaliów. ! Uwagi : Oprawa lekko wytarta. Brzegi stron zakurzone.