Węzeł Gordyjski oraz inne pisma rozproszone

Węzeł Gordyjski stał się wyrażeniem potocznym, wszedł do skarbnicy językowej ludów zwanych cywilizowanymi. Co gorsze, awansował do rangi symbolu. Ale symbolu czego? Chytrego podstępu, intelektualnej odwagi, błyskawicznej przemiany idei w czyn, przewagi ducha nad materią? Nikt spośród tych, którzy bredzą o tym z entuzjazmem, nie próbował dać na te pytania odpowiedzi. Gdyby przecięcia węzła dokonał któryś z satrapów wschodnich, wszystko byłoby zrozumiałe i jasne, jak napis na skale obwieszczający pustyni wolę tyrana zabójczym alfabetem - strzał, toporów, mieczy. Od Aleksandra można było oczekiwać czegoś w lepszym stylu. Niepojęte zaślepienie sprawiło, że wprowadził do procesu myślenia element siły. Jak mógł przeoczyć fakt, że rozwiązanie węzłów i problemów nie jest popisem atletycznym, ale operacją intelektualną, a ta zakłada zgodę na błądzenie, bezradność wobec splątanej materii świata, cudowną ludzką niepewność i pokorną cierpliwość.