Heyse Paul (1830-1914) - niem. pisarz, dramaturg, nowelista; epigon klasycyzmu; laureat Nagrody Nobla (1910) przyznanej za "artyzm i idealizm, które demonstrował w ciągu całej swej długiej i płodnej twórczo drogi jako poeta liryczny, dramaturg, powieściopisarz i autor znanych na całym świecie nowel". Pochodził z rodziny niem.-żyd. W Berlinie i Bonn studiował filologię klasyczną i romanistykę. W 1854 r. został zaproszony do Monachium na dwór króla Maksymiliana II. Młody poeta otrzymał roczną pensję, a jego zadaniem było uświetnianie życia intelektualnego miasta. Pod koniec ubiegłego stulecia ostro polemizował ze zwolennikami naturalizmu, wyznawcami poglądów Nietzschego, którzy krytykowali jego romant. utwory. Nowelistyczną twórczość H. charakteryzuje naiwna fabuła, koncentrująca się na ukazywaniu siły miłości, która determinuje życie bohaterów. Przedstawiona rzeczywistość jest wyidealizowana, a akcja toczy się przeważnie we Włoszech. Siłą tych utworów są barwne opisy i zaskakujące zakończenia. H. pozostawił po sobie ponad 100 nowel (m.in. Dziewczyna z Treppi, 1858; Andrea Delfin, 1862; Beatrice, 1867; Wesele na Capri, 1893), 60 sztuk teatralnych, 6 powieści, 9 zbiorów poezji. Był także teoretykiem noweli.